Bijleren over iets nieuws… en de verschillende manieren om dit te doen

Als we te maken krijgen met een verandering, dan betekent dat nieuwe dingen doen, of dingen op een nieuwe manier gaan doen. En om dat te kunnen, moeten we dit leren. Leren maakt dan ook deel uit van een doelgericht en zinvol veranderproces.

Er zijn verschillende manieren om te leren. Indien we tijdens een veranderproces zoveel mogelijk mensen willen mee hebben, is het noodzakelijk dat we tegemoetkomen aan de verschillende manieren waarop mensen leren. Want wat werkt voor persoon 1, werkt daarom niet voor persoon 2.

En wat zijn dan zoal manieren om te leren?

Ten eerste zijn er mensen die een grote voorkeur hebben aan het opdoen van kennis. Zij hechten belang aan feiten en inzichten die worden aangereikt door “experten” die zich er reeds eerder in verdiept hebben en die hun vak goed beheersen. Ze willen eerst en vooral weten wat er bekend is, alvorens ze zelf gaan nadenken over toepassingen. Dit is de persoon die de vakantie voorbereidt door blogs te lezen en/of een reisgids doorneemt. Of, in de context van een verandering in een organisatie, de persoon die de nieuwe visie leert door het gecommuniceerde visie-document rustig door te nemen.

Vervolgens zijn er de oefenaars; Deze personen gaan alvorens ze iets in het echt doen, het uitproberen in een context die veilig is en de werkelijkheid waar ze binnenkort in terecht komen, zo goed mogelijk nabootst. De persoon die ter voorbereiding van de vakantie de nieuwe rugzak al eens uittest tijdens een wandeling thuis alvorens aan de hiking in Madeira te beginnen.

Nog anderen leren het liefst meteen in het echt, uit de dagdagelijkse gang van zaken en de onverwachte dingen die zich voordoen. Deze ontdekkende lerenden zoeken graag in alle vrijheid hun eigen weg waarbij het zelf willen ontdekken centraal staat. Deze persoon vertrekt op vakantie zonder zich te hebben ingelezen en laat zich verrassen door wat de bestemming ter plekke te bieden blijkt te hebben. In organisatiecontext gaat een persoon met deze leervoorkeur, de nieuwe tool wel leren kennen door deze op dagdagelijkse basis te gaan gebruiken en te leren uit de opgedane ervaringen.

Anderen leren door in de dagelijkse praktijk goed te observeren en bij anderen die in hun ogen succesvol zijn, te zien wat er werkt. Ze kijken de kunst af van anderen, waarbij ze analyseren wat goed en minder goed werkt en wat al dan niet bruikbaar is bij de eigen vraagstukken. De persoon die in de luchthaven op bestemming vaststelt hoe snel die andere reizigers hun knalgele koffer terughebben na de vlucht, om vervolgens ook de zwarte koffer in te ruilen voor eentje met een felle kleur. En in een organisatie, de persoon die leert hoe leiding te geven door een collega te observeren die daar volgens hem/haar wonderwel in slaagt.

En dan is er tenslotte nog het samen leren. Hier gaat het om nood hebben aan sparren met anderen om de eigen ideeën helder te krijgen en aan te scherpen. Bij dit soort van participerend leren word je gevoed door reacties en invalshoeken van anderen. dit is de persoon die op reis in de B&B aan de praat raakt met andere reizigers omtrent de omgeving, en uit dit gesprek tips ontleent voor wat het er zo nog al te beleven valt. De personen die de koppen samen steekt met collega’s uit dat andere team waarmee de samenwerking stroef verloopt, om te leren hoe de samenwerking beter kan verlopen naar de toekomst toe..

Kortom: we leren allemaal op een andere manier. Bovendien gaan we afhankelijk van de context ook nog een andere leervoorkeur hebben. Maar 1 ding is zeker: als we tijdens een veranderproces zoveel mogelijk mensen willen mee hebben, is het noodzakelijk dat we tegemoetkomen aan de verschillende leervoorkeuren van al deze mensen.

Een veranderproces creëren dat aandacht geeft aan verschillende leervoorkeuren…  Faut le Faire!

En jij, heb jij ook deze ambitie?